για το θεο μας

Θεός είναι ένας ανόητος υλιστής ιππόκαμπος-πιγκουίνος
Στην προσπάθεια του να αυτόεπιβεβαιώνεται θεωρεί τον εαυτό του άυλο…
Στην αρχή αποφάσισε να παίξει με τον κόσμο..
Και είναι και δεν είναι…
Και ο κόσμος ρίχτηκε πάνω του σαν διαμάντι στο μέγεθος αυγού
Τυφλοί να δουν πως το διαμάντι ήταν άμμος και ο εχθρός αγέρας
Θεός είναι ένα ανόητο μίζερο καχεκτικό ανθρωπάκι
Κρύβεται πίσω από παραμύθια γιατί φοβάται να αντιμετωπίσει τους σταυρούς που στόλισε τον κόσμο..
Θεός είναι ένα θλιβερό πλάσμα τόσο μοναχικό και γλοιώδες
που επινοεί καταστάσεις και πρόσωπα και κάνει το ένα τρία και τα τρία ένα
Θεός είναι ο άπληστος , αχόρταγος ,κυνικός αφροδισιακά παντοδύναμος.
Και αν τελικά ο Θεός είναι όλα αυτά… ακούγεται πλέον πιο πολύ σαν κτίσμα παρά σαν κτίστης
Κτίσμα του ανθρώπου του υλιστή, του μυθομανή, του γλοιώδους. Του μίζερου , του καχεκτικού, του ανεκπαίδευτου, του ψεύτικου και του μοναχικού.
Θεός τελικά είναι η κοινωνική μας συνείδηση
Θεός είμαστε εμείς
Θεός επί των ουρανών
Δεν υπάρχει
Πριν πέσω για ύπνο τις νύχτες αναλογίζομαι το κακό που πλανάται στον κόσμο…
Τρομάζω στη σκέψη ότι υπάρχει κάποιος που έχει τη δύναμη να αποτρέψει αυτό το κακό και δεν το κάνει..
Πριν πέσω για ύπνο λοιπόν , κατηγορώ τον εαυτό μου γι’ αυτό και ΟΧΙ
Κανέναν ανύπαρκτο
Ανόητο
Υλιστή
Άπληστο
Θεό
.#