Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Ποίημα

Προδοσία είναι ένα όνειρο από το οποίο ξυπνάς ιδρωμένος
Έτρεχες στους δρόμους θυμάσαι
Δεν ξέρεις γιατί
Φώτα σε ζαλίζουν αδιάκοπα
Δεν ξέρεις γιατί
Τρέχεις, τρέχεις, δακρύζεις
Δεν ξέρεις γιατί
Νιώθεις ξαφνικά ένα κενό
Δεν ξέρεις γιατί
Και κοιτάς γύρω σου, μες στο σκοτάδι, διακρίνεις μόνο πρόσωπα γνωστά
Κι αγαπημένα
Κι όμως το κενό μεγαλώνει
Δεν ξέρεις γιατί
Τα φώτα στροβιλίζονται όλο και βιαστικά, τρομακτικά βιαστικά
Και σε καταδιώκουν
Δεν ξέρεις γιατί
Οι πνοές των προσώπων σπρώχνουν τις σκιές της πόλης στα μάτια σου
Σε ζαλίζουν
Δεν ξέρεις γιατί
Και άξαφνα τα φώτα σταματούν
Κείτεσαι στο ξένο σκοτάδι
Κοιτάς πάνω σου
Οι σκιές γίνονται φυσιογνωμίες που σαρκάζουν
Κλείνεις τα μάτια, όχι, όχι, όχι
Όλα γυρίζουν, φώτα, η πόλη
Ξέρεις γιατί…
Ανοίγεις τα μάτια ιδρωμένος
Ανοίγεις τα μάτια δακρυσμένος
Τέλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου