Προδοσία είναι ένα όνειρο από το οποίο ξυπνάς ιδρωμένος
Έτρεχες στους δρόμους θυμάσαι
Δεν ξέρεις γιατί
Φώτα σε ζαλίζουν αδιάκοπα
Δεν ξέρεις γιατί
Τρέχεις, τρέχεις, δακρύζεις
Δεν ξέρεις γιατί
Νιώθεις ξαφνικά ένα κενό
Δεν ξέρεις γιατί
Και κοιτάς γύρω σου, μες στο σκοτάδι, διακρίνεις μόνο πρόσωπα γνωστά
Κι αγαπημένα
Κι όμως το κενό μεγαλώνει
Δεν ξέρεις γιατί
Τα φώτα στροβιλίζονται όλο και βιαστικά, τρομακτικά βιαστικά
Και σε καταδιώκουν
Δεν ξέρεις γιατί
Οι πνοές των προσώπων σπρώχνουν τις σκιές της πόλης στα μάτια σου
Σε ζαλίζουν
Δεν ξέρεις γιατί
Και άξαφνα τα φώτα σταματούν
Κείτεσαι στο ξένο σκοτάδι
Κοιτάς πάνω σου
Οι σκιές γίνονται φυσιογνωμίες που σαρκάζουν
Κλείνεις τα μάτια, όχι, όχι, όχι
Όλα γυρίζουν, φώτα, η πόλη
Ξέρεις γιατί…
Ανοίγεις τα μάτια ιδρωμένος
Ανοίγεις τα μάτια δακρυσμένος
Τέλος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου